آرنج تنیس بازان بیماری ناشی از ارگونومی نامناسب
آرنج تنیس بازان یا تنیس البو به عارضه‌ای گفته می‌شود که در طی آن فرد در سمت خارجی آرنج دست خود احساس درد میکند. این عارضه زمانی ایجاد می‌شود که تاندون‌های متصل‌کننده‌ی عضلات ساعد به آرنج آسیب دیده باشند. درد ناشی از این عارضه از بازو تا مچ دست انتشار می‌یابد. در صورت درمان نشدن این عارضه، ممکن است فعالیت‌های ساده‌ای مثل چرخاندن کلید در قفل یا باز کردن یک در برای فرد دردناک شوند. آرنج تنیس بازان نه فقط ورزشکاران بلکه افرادی که در محل کار خود ارگونومی نامناسبی دارند و نیز حرکات تکراری انجام می‌دهند را درگیر خواهد نمود. حرکات مکرر آرنج باعث ضعیف شدن عضلات بازو و پاره شدن تاندون هایی می شود که ماهیچه را به استخوان متصل می کنند. بسیاری از مبتلایان به این بیماری می‌توانند از درمان‌های غیرجراحی استفاده کنند. در این مطلب طب کار سلامت سام پارس در این خصوص توضیح خواهیم داد.
بیماری آرنج تنیس بازان چیست؟
تنیس البو یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد است و زمانی رخ می‌دهد که تاندون‌ها (بافت‌هایی که ماهیچه‌ها را به استخوان‌ها متصل می‌کنند) بیش از حد مورد استفاده قرار می‌گیرند و منجر به التهاب، انحطاط و پارگی احتمالی می‌شود. معمولاً بر روی تنیسورهایی تأثیر می‌گذارد که راکت‌های خود را خیلی محکم می‌گیرند. اما هر کسی ممکن است به این وضعیت دردناک مبتلا شود که از نظر پزشکی به عنوان اپی کندیلیت جانبی شناخته می شود.
چه کسی ممکن است به تنیس البو مبتلا شود؟
هر کسی که به طور منظم فعالیت های تکراری را انجام می دهد که به شدت از ساعد، مچ دست یا دست استفاده می کند، می تواند به آرنج تنیس بازان مبتلا شود. برخی از افرادی که ممکن است به آن مبتلا شوند عبارتند از:
– بازیکنان بیسبال
– شمشیربازان
– گلف بازان
– بازیکنان تنیس و اسکواش
– کارگران خط مونتاژ و مکانیک خودرو
– قصاب ها و سرآشپزها
– نجار، نظافتچی، نقاش و لوله کش
– دندانپزشکان
– باغبان ها
– آرایشگرها
– نوازندگان
آیا تنیس البو هردو دست را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
آرنج تنیس بازان معمولاً روی دست غالب شما تأثیر می گذارد. اما بسته به نوع فعالیت های تکراری، ممکن است در هر دو بازو ایجاد شود.
تفاوت بین آرنج تنیس بازان و آرنج گلف باز چیست؟
آرنج تنیس بازان وضعیت تاندون اپی کندیل جانبی (خارجی) یا قسمت خارجی آرنج است. آرنج گلف باز وضعیت تاندون اپیکوندیل داخلی (داخلی) یا قسمت داخلی آرنج است. اصطلاح پزشکی برای آرنج گلف بازان اپی کندیلیت داخلی است.
افراد مبتلا به آرنج گلف باز دارای درد داخلی آرنج هستند که به پایین بازو تابش می کند. آنها همچنین می توانند بی حسی و سوزن سوزن شدن انگشتان را داشته باشند. گلف بازان می توانند تنیس البو بگیرند، همانطور که بازیکنان تنیس ممکن است به آرنج گلف باز شوند.
علل ایجاد آرنج تنیس بازان چیست؟
حرکات مکرر آرنج می تواند باعث خستگی عضلات ساعد شما شود. یک تاندون منفرد این عضله را به برجستگی استخوانی در قسمت بیرونی آرنج شما (اپیکوندیل جانبی) متصل می کند. همانطور که عضله شما خسته می شود، تاندون بار بیشتری را می گیرد. این اضافه بار می تواند باعث التهاب و درد شود که به عنوان تاندونیت شناخته می شود. با گذشت زمان، این فشار بیش از حد می تواند باعث یک بیماری دژنراتیو به نام تاندونوز شود. تاندونیت و تاندونوز با هم می توانند منجر به پارگی تاندون شوند.
گاهی اوقات، آسیب ناگهانی بازو یا آرنج باعث ایجاد آرنج تنیس بازان می شود. به ندرت، افراد بدون دلیل شناخته شده به تنیس البو مبتلا می شوند (آرنج تنیس بازان ایدیوپاتیک).
ارگونومی نامناسب و عدم رعایت اصول مربوطه در محل کار احتمال ابتلای کارمندان و کارگران به این بیماری را به میزان چشمگیری افزایش می‌دهد.
علائم آرنج تنیس بازان چیست؟
آرنج تنیس بازان معمولاً نتیجه استفاده بیش از حد است. علائم معمولا به آرامی ظاهر می شوند. درد ممکن است در طول هفته ها و ماه ها بدتر شود. علائم آرنج تنیس بازان عبارتند از:
– سوزش یا درد در آرنج خارجی که ممکن است به مچ دست شما برسد (این احساسات ممکن است در شب بدتر شوند).
– درد هنگام چرخاندن یا خم کردن بازوی خود (به عنوان مثال، برای چرخاندن دستگیره در یا باز کردن یک شیشه).
– سفتی یا درد هنگام دراز کردن بازو.
– مفصل آرنج متورم که در لمس حساس است.
وقتی سعی می کنید وسایلی مانند راکت، آچار، خودکار یا دست شخصی را در دست بگیرید، ضعف در دست احساس می‌شود.
تنیس البو چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک شما یک معاینه فیزیکی برای بررسی درد، تورم و سفتی مفصل آرنج انجام می دهد. همچنین ممکن است در مورد فعالیت هایی که می توانند باعث درد شوند سؤال کند. برای تشخیص، ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش ها را انجام دهید:
– اشعه ایکس برای رد شرایطی مانند آرتریت یا شکستگی استخوان.
– تست های تصویربرداری ، از جمله سونوگرافی ، MRI و یا سی تی اسکن آسیب تاندون و عضله را ارزیابی می کند.
– انجام نوار عصب و عضله اعصاب فشرده شده را با اندازه گیری فعالیت الکتریکی عضله و اعصاب بررسی می کند.
عوارض آرنج تنیس بازان چیست؟
درد ناشی از تنیس البو می تواند کار یا فعالیت های بدنی را سخت کند. حتی می‌تواند گرفتن اشیا را دشوار کند. به طور کلی، آرنج تنیس بازان مشکلات جدی و طولانی مدت ایجاد نمی کند. اما در صورت عدم پیگیری ممکن است درد شما مزمن شود.
آرنج تنیس بازان چگونه درمان می شود؟
بیماری ممکن است به خودی خود با دارودرمانی و استراحت بهبود یابد. با این حال، این بهبودی ممکن است تا 18 ماه طول بکشد. تکنیک های غیرجراحی اثبات شده ای وجود دارد که می تواند بهبودی شما را تسریع کند. درمان های غیرجراحی و کم تهاجمی برای آرنج تنیس بازان عبارتند از:
استراحت: ممکن است لازم باشد فعالیت های خود را برای چند هفته متوقف یا کاهش دهید تا به تاندون ها زمان دهید تا بهبود پیدا کنند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): NSAID ها ، از جمله ایبوپروفن و ناپروکسن، ممکن است درد و التهاب را کاهش دهند.
بریس‌ها: بریس مخصوص آرنج تنیس بازان یک روش مناسب برای افرادی است که دچار درد شدید یا مداوم شده‌اند و سایر روش‌های درمانی از قبیل تزریق استروئید و فیزیوتراپی نتوانسته است به تسکین درد آنها کمک نماید. اگرچه استفاده از این بریس‌ها می‌تواند به تسکین فوری درد کمک کند هیچ گونه مدرکی در خصوص استفاده مداوم از آنها و رفع درد در بلند مدت وجود ندارد. در روش‌های غیر جراحی که از ارتوز استفاده می‌شود کمک شایانی به بهبود بازوی آسیب دیده و کاهش درد و افزایش قدرت آن میکند. امروزه انواع مختلفی از بریس‌ها وجود دارد که دارای طراحی و اندازه‌های متفاوتی هستند و به افرادی که دچار عارضه آرنج تنیس بازان شده‌اند کمک میکند بتوانند به خوبی به انجام فعالیت‌های روزمره خود بپردازند. می‌‌توان هر روز یا فقط در هنگام انجام دادن برخی از فعالیت‌های جسمانی خاص که معمولاً باعث ایجاد درد می‌‌شوند از این وسایل استفاده کرد اما نباید هنگام خواب از این نوع بریس استفاده نمود.
سرما و گرما درمانی: بلافاصله پس‌ازاین که احساس درد کردید، از کمپرس‌های سرد به مدت 10 تا 15 دقیقه و چندین بار در روز استفاده کنید. همیشه یک پارچه‌ی نازک بین یخ و پوست خود قرار دهید. همچنین می‌توانید از یک پارچه‌ی گرم استفاده کرده یا دوش آب گرم بگیرید.
فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی می تواند ماهیچه های ساعد و گرفتن شما را تقویت کند. ماساژ، اولتراسوند یا سایر تکنیک های تحریک کننده عضلات ممکن است به کاهش درد ناشی از تنیس البو و بهبود عملکرد کمک کند.
تزریق استروئید: کورتیکواستروئیدهای تزریقی به طور موقت درد و التهاب مفاصل را تسکین می دهند. این تزریق ها باید در ناحیه صحیح قرار داده شوند، به همین دلیل است که بسیاری از پزشکان این تزریق ها را تحت هدایت سونوگرافی انجام می دهند.
درمان آرنج تنیس باز با پلاسمای غنی از پلاکت یا پی آر پی: پلاکت ها قطعات کوچک سلولی در خون شما هستند که به بهبودی کمک می کنند. در طی یک تزریق پی آر پی، پزشک شما در مرکز درمانی مقدار کمی خون را برمی‌دارد و پلاکت‌ها را از سایر سلول‌های خونی جدا میکند. سپس پلاکت های غلیظ را تحت هدایت سونوگرافی به ناحیه آسیب دیده تزریق می کنند.
شاک ویو تراپی: امواج صوتی می توانند بافت اسکار را بشکنند. پس از آن، جریان خون در ناحیه آسیب دیده بهبود می یابد.
جراحی: اگر علائم پس از 6 تا 12 ماه از درمان‌های غیر جراحی بهبود نیافتند، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند، مانند دبریدمان باز یا آرتروسکوپی تاندون یا ترمیم تاندون. جراحی معمولاً شامل برداشتن تاندون و عضله آسیب دیده است. پزشک شما بافت آسیب دیده را با تاندون و ماهیچه سالم از قسمت های مختلف بدن شما جایگزین می کند. هنگامی که به آرنج تنیس بازان را مبتلا شدید، ممکن است لازم باشد از بریس استفاده کنید تا از بازگشت علائم جلوگیری شود.
بطور متوسط و در خوشبینانه ترین حالت 10 درصد بیماران نیاز به جراحی خواهند داشت و اگر جراحی نکنند دردشان دائمی باقی می ماند. موفقیت درمان جراحی هم حدود 90 درصد است، یعنی 2-1 درصد بیماران با جراحی هم بهبود نمی یابند که خود دلایل خاصی دارد مثل تشخیص ناصحیح، زمینه بیماری های روحی – روانی، طریقه نادرست عمل جراحی و… . در هر صورت در بعضی از بیماران هیچ دلیلی بر عدم پاسخ کافی یافت نمی شود.
در عمل جراحی با یک برش کوچک روی برجستگی مزبور قسمتهای تغییر یافته تاندون های درگیر برداشته می شود و دو طرف آن به یکدیگر دوخته می شود و گاهی بخشی از رباط حلقوی که در مجاورت آن قرار دارد هم برداشته می شود و … . پس از عمل هم معمولاً مدتی فیزیوتراپی و ورزش درمانی و پرهیز از کارهای سنگین لازم است، و از سه ماه تا یک سال طول می کشد که بیمار به حداکثر میزان بهبودی برسد.
حرکات ورزشی برای آرنج تنیس بازان
تمرینات زیر می تواند به بیمار مبتلا به تنیس البو کمک کند تا عضلات، تاندون ها و مفاصل را برای انجام کارهای روزانه خود آماده کنند.
کشش عضله خم کننده مچ دست: مچ دست شامل شش ماهیچه است که کمک می کنند شما بتوانید مچ دستتان را خم کنید. برای کشش عضله مچ دست، بازوی راست خود را مستقیماً در مقابل خود نگه دارید. کف دست ها باید به سمت بیرون باشد. دست چپ خود را بگیرید و با کمک آن انگشتان دست راست خود را به عقب خم کنید. شما باید کشش را در قسمت داخلی ساعد راست خود احساس کنید. ۱۰-۱۵ ثانیه صبر کنید و دوباره این حرکت را تکرار کنید.
کشش ماهیچه باز کننده مچ: بعد از اینکه یک گروه عضلانی را انجام دادید، باید به گروه مقابل بروید. اکستانسورهای مچ دست شما این حرکت مکمل را برای کمک به دامنه حرکتی شما انجام می دهند. برای ورزش و درمان آرنج تنیس یازان ابتدا دست راست را در مقابل خود دراز کنید به طوری که کف دست به سمت پایین باشد. سپس مچ دست راست خود را خم کنید، دست خود را به سمت زمین بگیرید. با استفاده از دست چپ، مچ دست خود را در جهتی حتی بیشتر به سمت پایین خم کنید. در این مرحله باید کشش را در بالای ساعد خود احساس کنید. ۱۰-۱۵ ثانیه دستتان را در این حالت نگه دارید و دوباره این کار را تکرار کنید.
بعد از اینکه تمرینات روی عضلات خم کننده و بازکننده را به درستی انجام دادید، برای تقویت این عضلات حرکات را روزانه ۳ بار و به مدت ۵ دقیقه تکرار کنید تا دچار سندروم آرنج تنیس بازان نشوید.
چگونه می توانم از ابتلا به این بیماری جلوگیری کنم؟
این راهکارها می تواند به شما در جلوگیری از آرنج تنیس البو کمک کند:
به بدن خود گوش دهید و درد را جدی بگیرید. درد روشی است که بدن شما با شما صحبت می کند. فشار آوردن به ناحیه دردناک می تواند منجر به آسیب به تاندون و پارگی احتمالی شود.
تجهیزات مناسب را بررسی کنید. به عنوان مثال، راکت‌های سفت یا شل ممکن است فشار روی ساعد شما را کاهش دهند.
برای تقویت عضلات ساعد و مچ دست وزنه بردارید.
قبل از شروع کار یا فعالیت، مچ دست و بازوها را دراز کنید.
برای جلوگیری از بدتر شدن علائم تنیس البو، از آرنج بند استفاده کنید.
تا جای ممکن در محل کار خود اصول ارگونومی را رعایت کنید و از حرکات تکراری تا جای امکان پرهیز کنید. از انجام ورزش های محل کار غافل نشوید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر تجربه کردید باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید:
– مشکل در حرکت بازو، دراز کردن آن یا نگه داشتن وسایل.
– مفاصل قرمز، متورم، یا برآمدگی یا برآمدگی روی آرنج شما.
– درد شدیدی که خواب یا فعالیت های روزانه را مختل می کند.
سخن پایانی
هرکسی که فعالیت یا کاری انجام می دهد که به حرکات مکرر بازو نیاز دارد (کشش و خم شدن) می تواند به آرنج تنیس بازان مبتلا شود. اگر خم و راست کردن بازو باعث درد می شود یا آرنج بیرونی شما حساس به لمس است، به پزشک مراجعه کنید. پزشک شما می تواند پیشنهاداتی برای کاهش درد و التهاب ارائه دهد. به ندرت افراد مبتلا به آرنج تنیس بازان نیاز به جراحی دارند. با درمان مناسب، می توانید با خیال راحت به کار یا فعالیت هایی که از آن لذت می برید، بدون درد بازگردید.
